15 Mart 2017 Çarşamba

Mekandan Ana Uzanan Hatıralar



"Eskiden bildiğimiz yerler, kendilerini kolaylık olsun diye yerleştirdiğimiz mekânlar âlemine ait değildirler sadece. O zamanlar ki hayatımızı oluşturan, birbirine bitişik izlenimlerin ince bir dilimidirler; belirli bir görüntünün hatırası, belirli bir ânın özleminden ibarettir ve evler, yollar, caddeler de, heyhat, seneler gibi uçup giderler."
diye bitti Swann'ların Tarafı. Aklıma hemen annemle el ele yürüdüğüm pasaj içleri, Arnavut kaldırımları, okul yolu geldi. Her gün mutlaka bir kalem, bir kitap ile ödüllendirdiği okul çıkışlarımdan sonra, onları aldığı kırtasiyenin önünden geçişimiz, buram buram ekmek kokan; galetalar, anasonlu kurabiyeler, çeşit çeşit ekmekler ile doldurulmuş camekanlarıyla aklımda kalan fırına girişimiz, evimize, babaanneme gidişlerimiz...

Ermeni, Rum, Türk, Kürt insanların bir arada yaşadığı mahalleleri, sokakları ve caddeleri hatim edercesine ezberlemişim bu küçük hatıralar sayesinde. Günlük hayatın tekdüze alışkanlıkları ve ihtiyaçlarının karşılanmasından çok daha fazlasıymış her şey.

Ucuz parfüm kokusuyla sarılmış bir tuhafiyede o dantelleri, oyaları için renkli ya da bembeyaz iplikler alırken hemen girişte durup bir sokağa, bir karşımdaki yüzlerce düğme çekmecesine baktığım -irili, ufaklı, desenli, desensiz, kazakları, hırkaları süsleyecek düğmeler- ya da balık, peynir, çamur kokan pazarda yerdeki ıslak ve ezilmiş sebzeler üzerinden sekerek geçtiğim minicik zaman dilimleri belki de bugün beni ben yapan pek çok şeyin temeli.

Eski kokular, eski sokaklar, çocuklarıma gösteremeyeceğim yıkılan, bozulan evler yani özetle tüm hatıralarımı zihnimden bir sinema perdesine aktarmak isterdim.

Zaman, şimdi onlarca işi sıkıştırmaya çalıştığımız dapdar zaman, o günlerde öyle geniş, ferahtı ki. Belki de bu yüzden bu kadar değerli şimdi.

Kötü anıları çarçabuk silen bu korkak, ödlek, hassas zihnimde, iyi anıları biriktirmeye devam ediyorum. Ama Aydın Boysan'ın bugün okuduğum sözlerinde* olduğu gibi yarın olacakları ya da daha dünü hatırlamaktan çok, çocukluğumda yaşadığım, nasıl hatırladığımı bilemediğim anları korumak istiyorum ölene dek.

*"Dün akşam ne olduğunu unutuşum, bana vız gelir ama, dilerim ki o eski anılar, yaşadıkça zihnimden silinmesin." İstanbul'un Kuytu Köşeleri - Aydın Boysan

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Yaza yaza azalmaz ki sendeki özgür ruh!